Η Εγκατάλειψη του Βρετανικού Κοιμητηρίου στην Κέρκυρα
Το Βρετανικό Κοιμητήριο, που βρίσκεται στην οδό Κολοκοτρώνη, κοντά στο παλαιό ψυχιατρείο και τις φυλακές, είναι ένα από τα λιγότερα γνωστά σημεία του νησιού για τους ντόπιους, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί τεράστια **ιστορική σημασία** για την κοινότητα των Άγγλων της Κέρκυρας. Αποτελεί τόπο ταφής πολλών πεσόντων Βρετανών στρατιωτών κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και έως το 2023 ήταν το κυριότερο κοιμητήριο για τους Άγγλους του νησιού.
Μέχρι το φθινόπωρο του 2023, το κοιμητήριο είχε έναν επιστάτη υπάλληλο της Βρετανικής κυβέρνησης που διασφάλιζε την **καλή συντήρηση** και τον ευπρεπισμό του χώρου, καθιστώντας το έναν ιδιότυπο τουριστικό προορισμό. Οι επισκέπτες μπορούσαν να θαυμάσουν τους ιστορικούς τάφους, τους πλούσιους κήπους με σπάνια φυτά και τις χελώνες που βρήκαν εκεί ένα ασφαλές καταφύγιο.
Μεταφορά Κυριότητας και Συντήρηση
Ωστόσο, το φθινόπωρο του 2023, η Βρετανική κοινότητα του νησιού ενημερώθηκε για την ολοκληρωτική μεταφορά της κυριότητας του κοιμητηρίου στον Δήμο Κερκυραίων, σύμφωνα με ανακοίνωση του Πρέσβυ της Μ. Βρετανίας. Η απόφαση αυτή πήρε σάρκα και οστά λόγω **νομικών παρατυπιών** σχετικά με την ιδιοκτησία του κοιμητηρίου. Ο νυν δήμαρχος, κ. Σ. Πουλημένος, δεσμεύτηκε ότι θα συνεχιστεί η συντήρηση του χώρου και θα διασφαλιστεί η πρόσβαση για τους συγγενείς των εκλιπόντων. Παρόλο που οι νέες ταφές έχουν απαγορευτεί, όσοι διαθέτουν ήδη οικογενειακό τάφο εξαιρούνται από την απόφαση.
Η **άσχημη εικόνα** της εγκατάλειψης του χώρου είναι φανερή. Με τη νέα ευθύνη του Δήμου Κερκυραίων, διορίστηκε υπάλληλος ως φύλακας και το ωράριο πρόσβασης στο κοιμητήριο περιορίστηκε από τις 8 π.μ. έως τη 1 μ.μ. Δευτέρα έως Παρασκευή, εξαιρουμένων των αργιών. Αυτό σημαίνει ότι οι επισκέπτες, και ιδιαίτερα οι κάτοχοι ελληνικής ταυτότητας με συγγενείς στο κοιμητήριο, δεν μπορούν να επισκεφτούν το χώρο τις weekends ή σε παραδοσιακές ημέρες αφιερωμένες στους νεκρούς, όπως τα Ψυχοσάββατα.
Η Κακή Κατάσταση και η Συνέπεια του Σεβασμού
Μέσα σε μόλις έναν χρόνο, η κατάσταση του κοιμητηρίου έχει επιδεινωθεί. Τα χόρτα φτάνουν τα ένα μέτρο, και αυτό καθιστά αδύνατη την προσβασιμότητα για όσους επιθυμούν να επισκεφτούν τους τάφους των αγαπημένων τους. Αυτή η εικόνα είναι εξαιρετικά **ασέβεια** προς τη μνήμη των νεκρών και αναδεικνύει την αδιαφορία των τοπικών αρχών, τη στιγμή που οι πολίτες πληρώνουν αστρονομικά δημοτικά τέλη που δεν φαίνεται να έχουν κατάλληλη ανταπόκριση.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το νησί αντιμετωπίζει προβλήματα, αλλά η συντήρηση του κοιμητηρίου είναι ένα ζήτημα που μπορεί να διευθετηθεί εύκολα από την Υπηρεσία Πρασίνου με λίγη προσοχή και προσπάθεια. Η φροντίδα του χώρου θα μπορούσε να ολοκληρώνεται τέσσερις με πέντε φορές το χρόνο, και αυτή η **μικρή παρέμβαση** θα αρκούσε για να διασφαλιστεί η ευπρέπεια του κοιμητηρίου.
Ένα Ζήτημα που Αφορά Όλους
Πολλοί από τους πρόσφατα εκλιπόντες είναι Έλληνες πολίτες, ομογενείς που παντρεύτηκαν Βρετανούς ή παλιννοστούντες. Οι Αγγλοι αυτοί έχουν ενσωματωθεί στην τοπική κοινωνία, έχουν μεγαλώσει τα παιδιά τους στην Κέρκυρα και δικαιούνται τον ελάχιστο σεβασμό στην τελευταία τους κατοικία. Ο σεβασμός στους νεκρούς είναι θεμελιώδης αξία του ελληνικού πολιτισμού και η τωρινή κατάσταση του κοιμητηρίου ντροπιάζει όλους μας.
Αξιοπρέπεια και Προσβασιμότητα στους Νεκρούς
Καθώς πλησιάζουν οι ημέρες των εορτών του Πάσχα, το ενδιαφέρον για την κατάσταση του κοιμητηρίου γίνεται ολοένα και πιο έντονο στα κοινωνικά μέσα, κυρίως από Άγγλους και Ελληνο-Βρετανούς. Κάποιοι θεωρούν το κοιμητήριο τουριστικό και ιστορικό προορισμό, ενώ άλλοι, μεταξύ των οποίων και η γράφουσα, εκφράζουν τη γνώμη ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τόπος μνήμης. Υπάρχουν συγγενείς που επιθυμούν να ανάψουν ένα κερί στον τάφο των αγαπημένων τους και δεν έχουν τη δυνατότητα λόγω των περιορισμών.
Έτσι, καλείται ο Δήμαρχος και οι αρμόδιοι φορείς του Δήμου να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους και να μεριμνήσουν για τον ευπρεπισμό του χώρου, ειδικά εν όψει των εορτών, λαμβάνοντας υπόψη την εύθραυστη πανίδα και χλωρίδα του κοιμητηρίου. Οι πολίτες αξίζουν να έχουν την ευκαιρία να αποτίσουν τον απαραίτητο φόρο τιμής στους δικούς τους ανθρώπους, χωρίς περιορισμούς στα ωράρια του Δημοσίου.
*Γράφει η ΣΑΣΣΑ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ-CHAITOW