«Και εκεί που λες γεμάτος ενθουσιασμό «Έφτασα στην Ιθάκη», συνειδητοποιείς ότι το ταξίδι προς αυτήν μόλις ξεκίνησε! Το πτυχίο σου δυστυχώς δεν επαρκεί. Ξεκινάς τότε έναν αέναο αγώνα και προσηλώνεσαι όλο και πιο πολύ στον στόχο σου»
«Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε» λέει ο ποιητής… Κι όμως σε γέλασε ξανά και ξανά…
Μαθητής ήσουν ακόμα όταν πρωτοοραματίστηκες τον εαυτό σου στη θέση του δασκάλου. Και τότε όρισες τη δική σου «Ιθάκη» και αφοσιώθηκες σε αυτήν έχοντας τις διαβεβαιώσεις του ποιητή «Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις».
Κι όμως τους συνάντησες ξανά και ξανά και ξανά…
Αρχικά, πρέπει να ξεπεράσεις τον σκόπελο των πανελλαδικών εξετάσεων. Τα κατάφερες!!! Ο πρώτος και βασικός σου στόχος επετεύχθη! Είσαι πλέον φοιτητής σε κάποια παιδαγωγική ή καθηγητική σχολή!
Έπειτα, πρέπει να υποστείς τη βάσανο των εξετάσεων για να πάρεις το πολυπόθητο πτυχίο… Μη φανταστείς τίποτα σπουδαίο, καμιά εξηνταριά μαθήματα μόνο… Δίνεις το τελευταίο σου μάθημα, αγωνιάς για τα αποτελέσματα και ναι το πέρασες! Έφτασε η στιγμή της ορκωμοσίας σου και συλλογιέσαι νιώθοντας Θεός για λίγο: «Επιτέλους! Τα κατάφερα!!! Η «Ιθάκη» μου πραγματώθηκε!»
Και εκεί που λες γεμάτος ενθουσιασμό «Έφτασα στην Ιθάκη», συνειδητοποιείς ότι το ταξίδι προς αυτήν μόλις ξεκίνησε! Το πτυχίο σου δυστυχώς δεν επαρκεί.
Ξεκινάς τότε έναν αέναο αγώνα και προσηλώνεσαι όλο και πιο πολύ στον στόχο σου. «ΟΧΙ!!! Εγώ θα τα καταφέρω! Ο ποιητής το λέει ξεκάθαρα: Να εύχεσαι να είναι μακρύς ο δρόμος σου στον πηγαιμό για την Ιθάκη».
Αρχίζεις και δουλεύεις γιατί πρέπει να αυτονομηθείς και κυρίως να επιβιώσεις… Σε φροντιστήρια, σε ιδιαίτερα, σε καφετέριες, σε καταστήματα σε κάθε λογής εργασία και υπομονετικά καρτεράς τη σειρά σου. Παράλληλα, εμπλουτίζεις και το βιογραφικό σου. Επιμορφώσεις επί επιμορφώσεων. Πιστοποιητικά γλωσσομάθειας, υπολογιστών, σεμινάρια, μεταπτυχιακά και κόντρα μεταπτυχιακά. Μέχρι και διδακτορικό. Και όλα αυτά από το υστέρημά σου. Με μόχθο, με πίεση, με ξενύχτι για να προλάβεις να τα συνδυάσεις όλα. Οικογένεια, δουλειά, φίλοι, υποχρεώσεις…
Και ναι! Τα κατάφερες! Μετά από όλα αυτά σε καλέσανε στην Κάρπαθο, στη Χίο, στη Θάσο, στα Ψαρά, στην Ικαρία, στην Γκούρα Κορινθίας. Γεμάτος ορμή και αποφασιστικότητα λες «Θα πάω! Πρέπει να πάω! Θα πάρω την οικογένειά μου και θα πάω! Θα ζοριστώ οικονομικά, αλλά θα πάω! Στην ανάγκη θα δανειστώ. Όμως εγώ θα πάω!»
Τα χρόνια περνάνε, περιφέρεσαι από τόπο σε τόπο, «όπου γη και πατρίς» και εσύ εκεί, πιστός στην «Ιθάκη» σου! Σκέφτεσαι: «Κάνε λίγη υπομονή… Άλλη μια χρονιά είναι, θα περάσει… Όπου να ’ναι θα διοριστείς, θα ‘ρθεις στον τόπο σου».
Χα-χα-χα… Είσαι βαθιά γελασμένος αν νομίζεις ότι ξεμπέρδεψες έτσι, τόσο «εύκολα». Μα είναι δυνατόν να πιστεύεις ότι θα συνεχίσεις να δουλεύεις σε κάποιο σχολείο ή ότι θα διοριστείς επειδή έκανες όλα αυτά; Πλανάσαι πλάνην οικτράν.
Έλα να δώσεις και γραπτές εξετάσεις για να αποδείξεις την αξία σου, την επάρκειά σου, την καταλληλότητά σου… «Μα… μετά απ ‘όλα αυτά, τόσες θυσίες, τόσους κόπους, τόσο διάβασμα, τόσες εξετάσεις, τόσες επιμορφώσεις, τόσες μετακομίσεις, τόσα έξοδα, τόση ψυχική εξουθένωση… ».
«Δεν έχει «Μα!» Αν θες να φτάσεις στον προορισμό σου πρέπει να αντιμετωπίσεις και το «ΤΕΡΑΣ» του γραπτού ΑΣΕΠ, αλλιώς άλλαξε δουλειά, πήγαινε σπίτι σου, κάνε ό,τι θες, ό,τι σε φωτίσει ο Θεός. Για εμάς δεν υπάρχεις».
Συμπέρασμα:
Στην περίπτωση του εκπαιδευτικού ο ποιητής λανθάνει! Και μυθικά τέρατα υπάρχουν και σε γέλασε η Ιθάκη…
Σου απέμεινε τουλάχιστον η σοφία: «Μην τολμήσεις να ξανασκεφτείς να εργαστείς ως δάσκαλος! Και όχι μόνο αυτό. Φρόντισε να σώσεις όποιους νέους θελήσουν να ξεκινήσουν αυτό το ταξίδι.